Zapukał do drzwi, spodziewając się podpisu. Zamiast tego, przerażony 8-letni chłopiec wbiegł prosto w jego ramiona... James jeździł tą samą trasą przez sześć lat. Znał domy, psy, a zazwyczaj także rodziny. Ale dom przy Highland Avenue zawsze budził w nim złe przeczucia. Zazwyczaj zasłony były zaciągnięte, a w środku panowała zbyt duża cisza. Dziś szedł ścieżką z pudełkiem, skanując etykietę. Zanim zdążył zapukać, drzwi otworzyły się z impetem. Nie powitał go rodzic. To był 8-letni Ethan. Miał na sobie piżamę Spider-Mana, biegał boso po zimnym betonie, a jego oczy były szeroko otwarte z przerażenia. Z głębi domu James usłyszał niezapomniany dźwięk łamanego szkła i męski, bełkotliwy, wściekły krzyk. Ethan nie czekał na paczkę. Wybiegł przez drzwi siatkowe, wpadając prosto w nogi Jamesa, chowając twarz w mundurze kierowcy. "On krzywdzi mamę!" szlochał, jego małe ciało drżało gwałtownie. "Proszę!" James nie sprawdził swojego harmonogramu. Nie upuścił pudełka. Porzucił wszystko i wziął chłopca na ręce, pędząc z powrotem od werandy w kierunku bezpieczeństwa swojego samochodu. Sąsiadka, która obserwowała zamieszanie z jej podwórka, już dzwoniła na 911. James usiadł na tylnym zderzaku samochodu, stając się ludzkim tarczą między chłopcem a domem. Ethan miał hiperwentylację, przerażony, że jego ojciec wyjdzie. James tylko objął drżącego chłopca, ignorując zimno. "Mam cię, kolego," ciągle szeptał, głaszcząc chłopca po plecach. "Jesteś bezpieczny. Nie idę nigdzie. Jesteś bezpieczny." Siedzieli tam przez dziesięć męczących minut, aż syreny zawyły na ulicy. Funkcjonariusze szturmowali dom, aresztując ojca i upewniając się, że matka Ethana jest bezpieczna. James pozostał tam na zderzaku aż do samego końca. ...