Jednym z fundamentalnych problemów z imigracją jest po prostu prędkość. Kiedy wprowadzasz ogromne populacje szybciej, niż kultura może je wchłonąć, otrzymujesz równoległe cywilizacje zamiast asymilacji. Kanada jest czystym przykładem tego. Ogromny napływ Hindusów, ale efektem są odrębne hinduskie enklawy zamiast wspólnej kanadyjskiej etyki. Minnesota to kolejny przykład. To samo wydarzyło się w Europie i Niemczech. Memetyczna osmoza po prostu wymaga czasu. Kiedy zalewasz obszar ludźmi, grupy mają tendencję do domyślnego zachowania kulturowej samopreservation. Jeśli imigracja jest celowa, zrównoważona i dostosowana do wspólnych wartości, odblokowujesz korzyści, które obejmują talent, zaufanie, przynależność i spójną narrację obywatelską. Ale jeśli pośpieszysz cały ten cholerny proces, a tkanka społeczna przestaje się splatać i wszyscy po prostu budują swoje własne kołdry. Powolna, selektywna imigracja = adaptacyjna ewolucja. Masowa, szybka imigracja = przejście społeczne. To drugie nie jest dobre dla nikogo.