Zasady robotów wchodzących w życie codzienne W Chicago ponad 800 mieszkańców domaga się: zanim pozwoli się robotom na chodnikach, należy najpierw ujawnić dane dotyczące bezpieczeństwa oraz informacje o zgodności z ADA. To nie jest sprzeciw wobec technologii, lecz publiczne zaufanie do systemów autonomicznych jest bardzo kruche! Gdy roboty zaczynają pojawiać się w przestrzeni publicznej, pytanie nie brzmi już, czy mogą biegać, ale: Dlaczego zatrzymują się tutaj? Dlaczego wybierają tę trasę? Czy podejmują decyzje zgodnie z zasadami w obecności osób na wózkach, wózkach dziecięcych i osób niewidomych? Jeśli te decyzje mogą być wyjaśnione tylko przez producentów lub po fakcie, to każdy robot jest w zasadzie czarną skrzynką poruszającą się po ulicach. Gdy coś pójdzie nie tak, nie można pociągnąć nikogo do odpowiedzialności, ani przeanalizować sytuacji, co naturalnie utrudnia uzyskanie długoterminowej akceptacji społecznej. Naprawić zaufanie można nie dzięki lepszej reklamie, ale dzięki weryfikowalnym kanałom decyzyjnym. Gdy system może udowodnić, co widział, jak wnioskował, czy przestrzegał zasad bezpieczeństwa i dostępności, społeczeństwo ma powód, by zaakceptować go w przestrzeni życiowej. W środowisku publicznym, jeśli autonomiczność nie może być udowodniona, nie może być skalowana! Dowód to nie dodatkowa funkcja, ale przepustka! #KaitoYap @KaitoAI #Yap @inference_labs