Porozmawiajmy o "pokrewieństwie". A konkretnie, o pokrewieństwie etnicznym. To brudny sekret w naukach społecznych, że jednym z najbardziej powtarzalnych odkryć jest to, że ludzie preferują swoją własną grupę. To zostało powtórzone wszędzie, wśród wszystkich ludzi, w każdej kulturze. Wątek odkryć 👇🧵

Kenia (wiele plemion): Habyarimana i in. (2007) odkryli, że współplemieńcy w Kampali byli 2–3 razy bardziej skłonni do udanej współpracy w grach eksperymentalnych

Meta-analiza 77 badań wykazała, że ten błąd współetniczny jest uniwersalny na wszystkich kontynentach:

W Szwajcarii (2017) badacze „zgubili” 17 000 portfeli. Portfele miały o 2–5 punktów procentowych większe prawdopodobieństwo, że zostaną zwrócone, gdy imię na dowodzie tożsamości wskazywało na współetniczność z osobą, która je znalazła (nazwy brzmiące niemiecko w porównaniu do nazw brzmiących turecko w niemieckojęzycznych kantonach).

Negatywne skutki różnorodności: W USA Robert Putnam (2007) odkrył, że różnorodność etniczna zmniejsza zaufanie do sąsiadów, ogranicza darowizny charytatywne i zmniejsza wsparcie dla wydatków na opiekę społeczną — nawet wśród liberałów — ponieważ ludzie są mniej skłonni do redystrybucji na rzecz postrzeganych grup zewnętrznych.

NAWET POJAWIA SIĘ W MÓZGU: badania fMRI (np. Van Bavel i in., 2008; Cheon i in., 2011) pokazują, że te same obszary mózgu, które aktywują się przy rozpoznawaniu krewnych (ciało migdałowate, wyspa itp.), aktywują się silniej dla twarzy współplemiennych niż dla twarzy innych ras.

Krótko mówiąc, efekt faworyzowania współetnicznego wydaje się występować wszędzie tam, gdzie badacze szukali – w małych społeczeństwach, nowoczesnych narodach, eksperymentach laboratoryjnych, eksperymentach w terenie, danych historycznych i skanach mózgu.