Steeds vaker is wat de postkoloniale academie kritiek noemt in feite louter oppositie. "Kritisch denken" is niets meer geworden dan het zich verzetten tegen een veronderstelde machtsstructuur, die steevast wordt beschreven als "onderdrukkend." Maar oppositie alleen is niet kritisch. Men kan zich verzetten vanuit dogma, vanuit wrok of vanuit ideologie. Heel vaak is wat als "machtsstructuur" wordt bestreden een samenzweringstheorie. Werkelijk kritisch denken is epistemologisch: het houdt in dat men claims test, premissen ondervraagt en de gedisciplineerde toepassing van rede hanteert.