De partij die het leven duurder maakte, wil krediet voor het opmerken | J T Young, Blaze Media De Democraten hebben de betaalbaarheidscrisis veroorzaakt met hun ‘progressieve’ beleid en doen nu alsof ze erdoor geschokt zijn. Nadat ze een probleem hebben geïdentificeerd dat ze zelf hebben gecreëerd, geven de Democraten nu de Republikeinen de schuld van "betaalbaarheid". Het is een opvallende vertoning van brutaliteit — de definitie van chutzpah. Al meer dan een jaar hebben de Democraten moeite om een boodschap te vinden die aanspreekt, omdat ze steeds dezelfde verloren boodschappen hergebruiken. Ze hebben zich afgezet tegen immigratiehandhaving — ze bestormen ICE-faciliteiten, vallen ICE-officieren aan en verdedigen gewelddadige illegale vreemdelingen. De Democraten zijn nu overgebleven met een enkele strategie: campagne voeren over de gevolgen van hun eigen incompetentie en hopen dat kiezers vergeten wie ze heeft veroorzaakt. Ze stemden voor de grootste belastingverhoging in de Amerikaanse geschiedenis door zich te verzetten tegen de verlenging van de belastingtarieven van 2017 onder de Tax Cuts and Jobs Act. Ze blijven vasthouden aan klimaatalarmisme, zelfs terwijl de rest van de wereld verdergaat. Ze blijven zacht voor criminaliteit, en verzetten zich tegen de inzet van de Nationale Garde door president Trump in steden waar criminelen vrij rondlopen en rechtvaardige burgers in angst leven. En in een laatste wanhoopsdaad veroorzaakten ze de langste federale overheidssluiting in de geschiedenis — voordat ze zich overgaven en niets bereikten. Dezelfde problemen. Dezelfde mislukking om verbinding te maken. De resultaten spreken voor zich. De populariteit van de Democraten staat op een afschuwelijke 32,5%, ver onder de 38,2% van de Republikeinen en ver onder de 43,8% van president Trump. Toen kwam Zohran Mamdani, de nieuwkomer van de New Yorkse Democratische Socialisten die de oude garde van de Democraten in opeenvolgende verkiezingen omverwerkte — eerst burgemeester Eric Adams, daarna voormalig gouverneur Andrew Cuomo. Mamdani deed wat de Democraten altijd hebben gedaan: kiezers veel gratis dingen beloven. Alleen deed hij het op een veel grotere schaal — bussen, huisvesting, kinderopvang, supermarkten. Geconfronteerd met zijn succes kozen de Democraten voor de bekende reactie: als je ze niet kunt verslaan, sluit je je bij ze aan. Ze hebben Mamdani’s socialisme gezuiverd, het opnieuw gepositioneerd als “betaalbaarheid” en verklaarden het tot hun nieuwe zaak. Dat betaalbaarheid nu het probleem van de Democraten is, zou niemand moeten verrassen. Tenslotte hebben ze de crisis veroorzaakt waar ze nu luid over klagen. Begin met New York City, waar de betaalbaarheid het meest dramatisch is ingestort. Volgens de ranking van Visual Capitalist van de minst betaalbare steden in Amerika, staat Manhattan op nummer 1, Brooklyn op zes en Queens op zeven. In feite worden de top 10 minst betaalbare steden overwegend bestuurd door Democraten en bevinden ze zich in Democratisch gedomineerde staten: New York, Hawaii, Californië en Massachusetts. Ter vergelijking, negen van de 10 meest betaalbare steden bevinden zich in Republikeins gedomineerde staten. ...