ilya's nieuwe podcast noemt iemand die emotionele verwerking verloor en nog steeds puzzels kon oplossen, maar niet kon beslissen welke sokken te dragen. het lijkt erop dat emoties geen ruis zijn die het denken verstoort, of zelfs het tegenovergestelde ervan. dit doet me denken aan minsky's "de emotie machine": emoties zijn gewoon een andere manier van denken. beide zijn het resultaat van het activeren van verschillende bronnen in de hersenen. er is geen puur logische gedachte, net zoals er geen puur irrationele emotie is. interessant dat minsky afkomstig was uit een eerdere ai-paradigma (symbolisch, modulair) voordat de opkomst van deep learning, maar toch tot een vergelijkbare intuïtie kwam: de geest ontstaat uit veel eenvoudigere processen, waarvan geen van allen individueel lijkt op "denken" of "voelen."

het voelt ook alsof onze woorden voor emoties waarschijnlijk de maximaal gecomprimeerde informatie-artikelen ooit zijn: wat is gelukkig, verdrietig, angst, woede...? we kunnen zoveel in slechts één woord comprimeren omdat we een maximaal gedeelde context hebben met onze medemensen: iedereen heeft ze ervaren. daarom is er geen verdere uitleg nodig.

maar dan wordt het belachelijk moeilijk om dat op machines na te doen. objectieve kennisopslag op een machine is het moeilijkst; dan wordt het moeilijker om machines te laten denken, en toch houdt denken meestal in dat er een representatie van de externe wereld is. maar emoties? het is een kluis waar we slechts vluchtig naar kijken, maar we weten dat ieder van ons er één heeft.

*objectieve kennisopslag op een machine is het gemakkelijkst