Sosyal bilimler yazılarından en sevdiğim eserlerden biri Tom Schelling'in The Mind as a Consuming Organ (yanıt bağlantısı) adlı eseri. Belki de şimdiye kadarki en iyi açılış paragrafına sahip olmasının yanı sıra, bu yazı *öznel* gerçeklik algılarının ekonomide ciddiye alınması gerektiğini savunuyor. Schelling, insanların davranışlarını, oy kullandıklarını ve genel olarak koşulları hakkında nasıl hissettiklerini belirleyenin nesnel gerçeklik değil, gerçeklik algıları öznel algılar olduğunu savunur. Bu dava neden baştan yapılması gerekiyor? Birincisi, ekonomistler nesnel gerçekliğin öznel gerçeklikle eşleştiğini, yani insanların karşılaştığı ortamın aslında karşılaştıklarını düşündükleri ortam olduğunu varsayma eğilimindedir. Ancak onlarca yıllık araştırmaların gösterdiği gibi, insanların karşılaştıkları gerçeklik algıları nesnel gerçeklikten sistematik olarak farklıdır. Eşitsizlik, yaşam standartları, göreceli konumlandırma gibi birkaç önemli örnek. Bu algıların, insanların makalenize tıklamasını veya belirli politikalara oy vermesini sağlamak için nasıl manipüle edilebileceğini görmek kolaydır. Ama inançlar, belli bir şekilde yerleştirilmiş, hareket ettirmesi zor olduğu belli bir şekilde zordur. Doğrulama yanlılığı gerçek, sağlam ve üstesinden gelmesi çok zor. Yani evet, insan davranışlarını ve insanların kendi koşulları hakkında nasıl hissettiklerini anlamak açısından öznel algıları kesinlikle ciddiye almalıyız. Ancak yanlış algıları düzeltmek, insanlara sadece "yanılıyorsun" demekten daha zor olacak.