İnsan-bilgisayar etkileşimi paradigması yapısal bir değişim yaşıyor; ilk klavye komutlarından grafik arayüze ve şimdi ses, gerçek zamanlı görüntü ve 3D alanın hakim olduğu sürükleyici etkileşim, tüm bağlantı yeniden tanımlanıyor. Etkileşimli yeteneklerdeki her sıçrama, ön tarafın "yapıştırma katmanı" rolünü temelden etkileyecek: düşük kodlu ve kodsuz, sketch2code, image2code ve şimdi model doğrudan etkileşim mantığı üretiyor. Ama benim gözümde, ön uç asla bir teknoloji yığını değil, bir çeviri katmanıdır. Terminal hizmetlerinin yeteneklerini algılanabilir, anlaşılır ve uygulanabilir deneyimlere dönüştürmekle ve kullanıcı davranışını, geri bildirimlerini ve gerçek talepleri temel sisteme aktarmaktan sorumludur. Bu, herhangi bir dönemin insan-bilgisayar etkileşiminde geçen hassas, hantal ve son derece kritik bir bağlantıdır ve kod üretimi nedeniyle ortadan kaybolmaz veya arayüz biçimindeki değişiklikler nedeniyle geçersiz hale gelmez. Sadece uygulama yöntemi değişir, ancak rolün özü değişmez. Ön uç pazarının sıkılaşması ve serbest bırakılması, esasen paradigmanın olgunluğuna ve kullanıcı talebinin gizliliğine bağlıdır. Chatbot'un son derece homojen etkileşim biçiminde, ön uç talebi doğal olarak aşırı olur. Etkileşim resmen ses, çoklu modalite, AR/VR ve mekânsal hesaplamaya doğru ilerlediğinde, yeni etkileşim yapıları ve algı modları hızla yayılacak, arayüzler ve işlemler yeniden şekillenecek ve ön uç sınırları yeniden esnetilecek. Gerçekten ortadan kaldırılmayacak olan ise belirli bir teknoloji yığını değil, "bir sonraki insan-makine ilişkisi"ne yeterince derin bir bakış açısı bırakarak bunun etkileşimin geleceğiyle nasıl bağlantılı olduğunu anlamak. Paradigma değişimi insanları ortadan kaldırmaz, sadece artık göç etmeyenler olur.