"Kazandığın parayı elinde tutmak istemenin neden 'açgözlülük' olduğunu hiç anlamadım, ama başkasının parasını almak istemek açgözlülük değil." Thomas Sowell

Haftada bir kez on adam bira içmeye giderken tüm on kişinin faturası 100 £ olur. Eğer faturalarını bizim vergilerimizi ödediğimiz gibi ödeseler, durum şöyle olurdu: İlk dört kişi (en fakirler) hiçbir şey ödemezdi. Beşinci kişi 1 £ ödeyecekti. Altıncı kişi 3 £ ödeyecekti. Yedinci Sayın 7 £ ödeyecekti. Sekizinci 12 £ ödeyecekti. Dokuzuncu 18 £ ödeyecekti. Ve onuncu adam (en zengin) 59 £ ödeyecekti.　 İşte bunu yapmaya karar verdiler. On adam her hafta barda içiyor ve düzenlemeden oldukça memnun görünüyorlardı, ta ki bir gün sahibi onlara küçük bir sorun çıkarana kadar. "Hepiniz bu kadar iyi müşterilersiniz," dedi, "haftalık biranızın maliyetini £20 düşüreceğim." On adam için içkiler artık sadece £80 olacaktı. Grup hâlâ faturalarını bizim vergilerimizi ödediğimiz şekilde ödemek istiyordu. Yani ilk dört adam etkilenmedi. Yine de bedava içeceklerdi ama diğer altı adam ne olacak? Ödeme yapan müşteriler? 20 £'lık bu gadrici nasıl paylaştırabilirlerdi ki herkes hak ettiği payı alsın? 20 £'nin altıya bölündüğünde £3.33 olduğunu fark ettiler, ancak bunu herkesin payından çıkarsalar, ilk dört adam hâlâ ücretsiz içiyor olur, beşinci ve altıncı adam da bira içmek için para alır.　 Bu yüzden, bar sahibi, her kişinin faturasını daha yüksek oranda azaltmanın daha adil olacağını önerdi. Kullandıkları vergi sisteminin ilkesini takip etmeye karar verdiler ve Sher, her birinin ödemesi gerektiğini önerdiği miktarları hesaplamaya başladı. Ve böylece beşinci adam, ilk dört kişi gibi, artık hiçbir şey ödemedi (%100 tasarruf). Altıncı adam artık 3 £ yerine £2 ödedi (%33 tasarruf). Yedinci adam artık 7 yerine 5 £ ödedi (%28 tasarruf). Sekizinci adam artık 12 £ yerine £9 (%25 tasarruf) ödedi. Dokuzuncu adam artık 18 £ yerine £14 (%22 tasarruf) ödedi. Ve onuncu adam artık %59 yerine £49 (%16 tasarruf) ödedi.　 Son altı içkiden her biri öncekinden daha iyiydi ve ilk dört kişi ücretsiz içmeye devam etti.　 Ama barın dışına çıktıktan sonra, adamlar birikimlerini karşılaştırmaya başladılar. "20 £ tasarrufun sadece 1 sterlinini aldım," diye ilan etti altıncı adam. Onuncu adama işaret etti, "ama 10 pound aldı!"　 "Evet, doğru," diye bağırdı beşinci adam. "Ben de sadece 1 pound biriktirdim. Benden on kat daha fazla fayda alması haksızlık!"　 "Doğru!" diye bağırdı yedinci adam. "Neden o £10 geri alsın ki, ben sadece £2 aldım? Zenginler tüm fırsatları alır!"　 "Bir dakika," diye bağırdı ilk dört adam bir ağızdan, "hiçbir şey yakalayamadık. Bu yeni vergi sistemi yoksulları sömürüyor!" Dokuz adam onuncu grubu kuşattı ve onu dövdü.　 Ertesi hafta onuncu adam içki için gelmedi, bu yüzden dokuz kişi oturup biralarını onsuz içti. Ama faturayı ödemek zorunda kaldığında, önemli bir şey fark ettiler – hepsi faturanın yarısını bile karşılayacak kadar paraları yoktu!　 Ve işin böyle yürüyor. Onları çok fazla vergilendirmek, zengin oldukları için saldırmak ve artık görünmeyebilirler. Aslında, atmosferin biraz daha dostça olduğu yurtdışında içmeye başlayabilirler.　 Anlayanlar için açıklamaya gerek yok. Anlamayanlar için ise açıklama mümkün değil.

Bazı gerçekler: - Birleşik Krallık'ta 5,7 milyon küçük işletme bulunmaktadır. - KOBİ'ler iş nüfusunun %99,9'unu oluşturur. - KOBİ'lerde toplam istihdam 16,7 milyon (toplamın %61'i). - KOBİ'lerden yıllık cirosu £2,8 trilyon olarak tahmin edilmektedir. - Yeni işletmelerin %60'ı 5 yıldan fazla hayatta kalamaz, bu da genellikle kurucuların hayat birikimlerini kaybetmesine yol açar. - Küçük/orta ölçekli işletmeler, İngiliz ekonomisinin kalbi ve ruhudur. Bir işletme kurmak ve büyütmek cesaret, dayanıklılık ve hırs gerektirir – ve ekonominin gelişmesi için desteklenmesi gerekir. Küresel şirketler, vergilerini en az veya ortadan kaldırmak için muhasebeci orduları kullanır. Küçük işletmeler ve girişimler bunun için lüks ya da bütçeye sahip değil; Açıkçası, çoğu bunu istemiyor. Adil paylarını ödemekten memnundurlar – ama sömürüldüğünü düşündüklerinde sınırı çizerler. İş dünyasını destekleyen canlı, gelişen bir ekonomi, İngiliz girişimcilik ruhunu ezen bir ekonomiden çok daha fazla vergi geliri sağlayacaktır. Neden bunu anlayamıyor?