Birkaç gün önce, proje bilgilerini karıştırırken aniden çok gerçek bir sorunu fark ettim: Web3 sosyal ağı kimsenin yapmaması değil, her projenin kendi haritasını çizmesi ve bunun sonucunda kullanıcı ilişkilerinin asla hizalanaması. On şey zincir üzerinde yapıyorsun, yeni bir hesap gibi başka bir uygulamaya geçiyorsun, tüm yollar kayboluyor ve deneyim çoklu hesaplı bir oyuncu kadar parçalanmış oluyor Bu bana @spaace_io Çapraz Grafik Bağlantı Çerçevesi'nin ilişki parçalarını farklı uygulamalarda yeniden bir araya getirmek gibi olduğunu hatırlattı; böylece çapraz zincir ve protokol etkileşimleri tam bir yol haline getirilebiliyor. Geçmişte harita bir adaydı, ancak şimdi birlikte çalışabilir Buna Davranışsal İmza Katmanı da eklenince, oldukça yeni bir yapı. Sadece "kim kime ne yaptı" kaydetmek yerine, uygulamanın kullanıcı davranışlarındaki yapısal farklılıkları tanıyabilmesi için davranış kalıplarını kendilerinin çıkarması gerekir. Örneğin, bu aynı zamanda "topluluğa katılmak" da vardır; bazıları etkinlik odaklı, bazıları dikkat odaklı, bazıları ise kimlik temellidir. Gelecek için öneriler, filtreleme ve yapay zeka analizleri kritik çünkü davranışı ölü veri değil, anlamsal hale getiriyor Ayrıca @spaace_io'nin Senkronizasyona Optimize Meta Veri Düzlemi de bahsedilmeye değer. Geleneksel yaklaşım, tüm sosyal etkinlikleri zincire sıkıştırmak, ister yavaş ister pahalı. Spaace, meta verilerin farklı önceliklerle, önemli güçlü kontrollerle ve veri akışlarının katmanlı yönlendirilmesi gibi ikincil hızlı işlemeyle senkronize edilmesini sağlar ve hızdan ödün vermeden kararlı hale gelir Spaace'in yaklaşımı, tüm ekosistemi "sosyal altyapı"ya yükseltmek gibi, tekerleklerin yeniden icadını azaltmak ve uygulamaların doğrudan temiz, kompozisyona alınabilir ve makul bir sosyal altyapı üzerinde yenilik yapmaya devam etmesine olanak tanımak gibidir. Böyle bir şasi çalıştığında, gerçekten farklı deneyimler yaratabilecek geliştiriciler daha fazla olacak.

Sosyal ağlar uygulama yapmak değil, yapılar yapmakla ilgilidir. Yapı olmadan, ürün ne kadar güzel olursa olsun, tek kullanımlık bir yapı olur @spaace_io hakkında da ilginç bulduğum şey bu. Odağı asla "hit yapmak" değil, temel mantığı yeniden düzenlemek. Örneğin, İlişkisel Niyet Protokolü, uygulamanın kullanıcının ne yapmak istediğini anlamasını sağlar; sadece "kullanıcı bir düğmeye tıkladı" demek yerine. On-chain dünyasında, bu "niyet katmanı"nın tasarımı çok kritiktir, çünkü zincir içi davranış çok kaba ve uygulama kullanıcı ihtiyaçlarını anlamak için sadece tahmin yapabilir @spaace_io'nin Çok Bağlamlı Grafik Dokusu da bahsedilmeye değer. Başlangıçta sosyal grafikler tek doğrusal ve arkadaş olmak, içeriğimin etkileşim nesnesi olduğun anlamına gelmez, DAO'larımdan birinin arkadaşı olmaktan bahsetmez. Spaace, bu ilişkileri çok boyutlu yapılara ayırarak uygulamaların grafikleri "sahne" bazında okunabilmelerini sağlar; hepsini karıştırmak yerine. Geliştiriciler için bu, tüm özellikleri sığdıracak bir veri modeli zorlamadan 2D'den 3D'ye yükseltmek gibi Başka bir çok az değer verilen nokta da var: Protokol Düzeyinde İzin Kodlama. Web3'te izinler çok sorunlu, farklı kimlikler, farklı cüzdanlar ve farklı uygulamalar hepsi karmaşa. Spaace, izin mantığını doğrudan standartlaştırır ve geliştiricilerin protokol katmanında "kim kime ne yapabilir" deyimini tanımlamasına olanak tanır ve bir sürü kimlik doğrulama kodu yazmak zorunda kalmaz Spaace, herkesi yeni bir ürünle doldurmak yerine Web3'ün sosyal sisteminin "kârını" yapmak gibi. Altyapı düzenlendikten sonra, ekosistemin gerçekten büyük ölçekli uygulamalar geliştirmesi mümkündür

Zincir içi dünyada şu anda en büyük sorun "uygulama eksikliği" değil, bilgi akışındaki ciddi bir hata. Project A'daki etkileşimleriniz Protokol B'deki yörünüzle uyuşmuyor, aynı kişinin farklı paralel evrenlerde yaşaması gibi. Sosyal işlevler yapmak isteyen geliştiriciler sadece risk edip ilişki yapısını yeniden inşa edebilir; bu sadece kaynakları boşa harcamakla kalmaz, aynı zamanda kullanıcı deneyimini de yıkar. @spaace_io, "çoklu evren tanımaması" utancını çözmek istiyor. Temel atılımı, sosyal davranışı karşılıklı bir veri diline ayırmaktır. Çekirdeklerden biri, tüm sosyal olayları standart bir dilbilgisi yapısına çeviren Birleşik Etkileşim Dilbilgisidir; böylece farklı uygulamalar konuşurken birbirlerinin "cümlelerini" nihayet anlayabilir. Bu, olayların basit bir sınıflandırması değil, davranışın yapısal anlamsal bir şekilde yeniden kodlanmasıdır; bu da analitik araçlar, yapay zeka modelleri ve gelecekte yeni uygulamalar tarafından doğrudan tüketilebilir Aynı zamanda, @Spaace tarafından yapılan Dinamik Grafik Çalışma Zamanı, sosyal grafiğe bir katman "akıllı zamanlama" eklemeye çok benzer. Farklı uygulamaların ihtiyaçlarına göre grafiğin nasıl güncelleneceğini otomatik olarak belirleyebilir - bazı senaryolar gerçek zamanlı olmalı, bazıları sadece nihai tutarlılık, bazıları güçlü doğrulama ve bazıları yüksek verimlilik gerektiriyor. Eskiden mühendisler kendi senkronizasyon çözümlerini tasarlamak zorundaydı, ancak şimdi protokol katmanı bunları otomatik olarak yönetiyor ve bu da esnek ve parçalı değil Ayrıca, kullanıcının çapraz zincir kimliğini doğrulanabilir bir bütün haline getiren Kimlik Uyum Motoru da var. Sıkı bağlamalı cüzdanlar yerine, kararlı kimlik parmak izleri çok kaynaklı kimlik kanıtları aracılığıyla oluşturulur; böylece kullanıcılar farklı durumlarda tekrar tekrar kimlik doğrulama yapmadan gizlilik katmanlarını sürdürebilirler Başka bir açıdan bakıldığında, Spaace "daha iyi bir Web3 sosyal ağı" yaratmıyor, uzun zamandır kaybedilen temeli dolduruyor: böylece zincir içi ilişkiler ve etkileşimler birleşik bir yapıya, ortak anlamanlamlara ve işbirlikçi bir ritme sahip olsun, böylece tüm ekosistem gerçek bir ağ etkisine doğru ilerleyebilsin