Birkaç gün önce, proje bilgilerini karıştırırken aniden çok gerçek bir sorunu fark ettim: Web3 sosyal ağı kimsenin yapmaması değil, her projenin kendi haritasını çizmesi ve bunun sonucunda kullanıcı ilişkilerinin asla hizalanaması. On şey zincir üzerinde yapıyorsun, yeni bir hesap gibi başka bir uygulamaya geçiyorsun, tüm yollar kayboluyor ve deneyim çoklu hesaplı bir oyuncu kadar parçalanmış oluyor Bu bana @spaace_io Çapraz Grafik Bağlantı Çerçevesi'nin ilişki parçalarını farklı uygulamalarda yeniden bir araya getirmek gibi olduğunu hatırlattı; böylece çapraz zincir ve protokol etkileşimleri tam bir yol haline getirilebiliyor. Geçmişte harita bir adaydı, ancak şimdi birlikte çalışabilir Buna Davranışsal İmza Katmanı da eklenince, oldukça yeni bir yapı. Sadece "kim kime ne yaptı" kaydetmek yerine, uygulamanın kullanıcı davranışlarındaki yapısal farklılıkları tanıyabilmesi için davranış kalıplarını kendilerinin çıkarması gerekir. Örneğin, bu aynı zamanda "topluluğa katılmak" da vardır; bazıları etkinlik odaklı, bazıları dikkat odaklı, bazıları ise kimlik temellidir. Gelecek için öneriler, filtreleme ve yapay zeka analizleri kritik çünkü davranışı ölü veri değil, anlamsal hale getiriyor Ayrıca @spaace_io'nin Senkronizasyona Optimize Meta Veri Düzlemi de bahsedilmeye değer. Geleneksel yaklaşım, tüm sosyal etkinlikleri zincire sıkıştırmak, ister yavaş ister pahalı. Spaace, meta verilerin farklı önceliklerle, önemli güçlü kontrollerle ve veri akışlarının katmanlı yönlendirilmesi gibi ikincil hızlı işlemeyle senkronize edilmesini sağlar ve hızdan ödün vermeden kararlı hale gelir Spaace'in yaklaşımı, tüm ekosistemi "sosyal altyapı"ya yükseltmek gibi, tekerleklerin yeniden icadını azaltmak ve uygulamaların doğrudan temiz, kompozisyona alınabilir ve makul bir sosyal altyapı üzerinde yenilik yapmaya devam etmesine olanak tanımak gibidir. Böyle bir şasi çalıştığında, gerçekten farklı deneyimler yaratabilecek geliştiriciler daha fazla olacak.