Jednym z powodów, dla których z niecierpliwością czekam na nowe architektury, jest to, że problemy w topologii algebraicznej zasadniczo wymagają intuicji, które wykraczają daleko poza proste manipulacje symboliczne. Często znacznie łatwiej jest przedstawić wizualny szkic argumentu opartego na izotopii/homotopii niż zaprojektować precyzyjne wzory i uczynić to w pełni formalnym. Mam nadzieję, że połączenie modeli świata, manipulacji symbolicznej i reprezentacji dynamiki obiektów jest drogą do zupełnie nowych architektur. Potrzebujemy ich, jeśli chcemy rozwiązać trudne problemy matematyczne, które wykraczają poza zwykły tekst. Na obrazku (opartym na arXiv: 2107.01664) można zobaczyć, jak łatwo jest intuicyjnie zrozumieć paradoks kajdanek, ale jak trudno byłoby zapisać go formalnie za pomocą wzorów.