Jung powiedział, że samotność nie dotyczy odosobnienia, lecz niemożności dzielenia się swoim najgłębszym ja z innymi. Ale nie sądzę, że to do końca prawda. Jest rok 2025, wszyscy możemy być sobą wszędzie, gdzie się udamy, a każdy jest bardziej samotny niż kiedykolwiek. Myślę, że samotność tej epoki polega na tym, że to, co dla ciebie ważne, nie jest ważne dla innych - że nikt tak naprawdę się o ciebie nie troszczy poza swoim własnym interesem, a nikt nie potrzebuje cię poza terapeutycznie poprawną ilością zależności. Wszyscy suwerenni, wszyscy cesarze, całkowicie egzystencjalnie odpowiedzialni za siebie i nikogo innego.