Het is vreemd wanneer je overschakelt van journalistieke modus naar ondernemersmodus en alles daartussenin. Toen ik bij de NYT en Bloomberg werkte, was er een duidelijke scheidslijn tussen advertenties/verkoop en de journalisten. Je wilt niet echt dat journalisten iets te maken hebben met adverteerders en sponsors. Sinds ik @corememory ben begonnen, heb ik die luxe niet. Ik produceer of ben het gezicht van het meeste wat we schrijven, opnemen en filmen, en ik ben verantwoordelijk voor het hele bedrijf. Dit maakt het vinden van de juiste sponsor extra belangrijk. We hadden een bedrijf nodig dat ons totale redactionele vrijheid zou geven. En, aangezien we vaak proberen de grenzen van humor te verleggen en vreemde ideeën na te jagen, hadden we iemand nodig die onze creatieve impulsen en experimenten zou tolereren. @brexHQ kwam vroeg in de geschiedenis van ons bedrijf en nam een enorme gok op ons. En we konden niet dankbaarder zijn. We proberen te vermaken, maar we behandelen vooral wetenschaps- en technologieverhalen die andere mensen negeren of op een oppervlakkig niveau behandelen. Onze podcast, interviews en videoseries bieden enkele van de meest diepgaande, grondige wetenschapsreportages die er zijn. Het is nerdy. Het is soms niche. Het is ook echt duur om te produceren. Wat we doen zou niet mogelijk zijn zonder @brexHQ als onze vlaggenschip sponsor of zonder @e1ventures – als onze vroegste supporter. Beide bedrijven hebben ons in staat gesteld om de wereld rond te rennen en al deze verhalen en interviews naar jullie toe te brengen. Dit zal voor sommigen als overdreven overkomen. So be it. We zijn ongelooflijk dankbaar dat deze bedrijven een gok hebben gewaagd op ons prille bedrijf. Dus, dank je, dank je, dank je. Ik ga die Brex-kaartuitgaven in 2026 en daarna blijven gebruiken!