De reden dat ik André ontmoette, was dat een kennis van mij, George Grassfield, me had gebeld en gewoon aandrong dat ik hem moest zien. Kennelijk had George de avond ervoor zijn hond uitgelaten in een vreemde buurt van de stad en was hij plotseling André tegengekomen, leunend tegen een vervallen oud gebouw en snikkend. André had aan George uitgelegd dat hij net de Ingmar Bergman-film Herfstsonate had gekeken, ongeveer 25 blokken verderop, en dat hij was overvallen door een onbedwingbare huilbui toen het personage gespeeld door Ingrid Bergman zei: “Ik kon altijd in mijn kunst leven, maar nooit in mijn leven.”