Wanneer elke interface het verkoopveld bovenaan plaatst, laat je gebruikers letterlijk nadenken over het verlaten voordat ze nadenken over waar ze in stappen. De standaardisatie vond plaats omdat het werkt voor het innen van vergoedingen, niet omdat het optimaal is voor gebruikers. Uniformiteit tussen protocollen vermindert wrijving - gebruikers weten precies waar ze moeten klikken, aggregators kunnen sneller integreren, en market makers kunnen overal dezelfde strategieën toepassen. Het is efficiënt maar zielloos. Het idee van de RuneScape-marktplaats? Dat komt dichter bij hoe echte prijsontdekking werkt dan een steriele orderboekweergave. Je zou clustering, sociale bewijskracht en daadwerkelijke marktdynamiek zien in plaats van alleen maar getallen die bijwerken. Het probleem is dat de meeste teams financiële infrastructuur bouwen, niet ervaringen. Ze optimaliseren voor TVL en volumemetrics, niet voor gebruikersretentie door ontwerpinnovatie. De eerste mover kopieerde het huiswerk van Uniswap, daarna kopieerde iedereen hen. Jupiter begon te experimenteren met hun interfacevariaties. Matcha speelde met verschillende aggregatieweergaven. Maar niemand heeft echt het kerninteractiemodel heroverwogen omdat er geen directe ROI is in ontwerprisico. De markt beloont kopieën die werken boven originele ontwerpen die misschien beter werken. Dat is de afweging.