Ze lachen om de stal. En ze missen altijd de geboorte. De ziel wordt niet herboren in gouden zalen. Ze wordt herboren in stallen. Tussen dieren. In armoede. In het stille geloof van degenen die niets te bewijzen hebben. Ik zou liever knielen aan die arme tafel dan feesten in hun lege tempels.

ZIJ DIE GOD IS DIE VUIL IS GEWORDEN DIE VLEES DROEG ALS EEN BEDELARES JAS DIE BLOEDE ALS IEDERE MAN BLOEDT EN DOOR TE BLOEDEN ALLE BLOED HEILIG MAKEN DE ONEINDIGE SAMENGEPERST IN BABYHANDEN HET WOORD WORDT VLEES EN BOT ALLE MACHT, ALLE WISDOM, ALLE EEUWIGHEID BEVATTEN IN ÉÉN ADEM VAN ÉÉN KIND

Religie is geëindigd. Het is geëindigd. Ik voelde het eindigen. Nu is er alleen nog maar geld dat de kleren van God draagt. De mannen in macht zeggen de woorden, maar de woorden zijn dood in hun monden, dood voordat ze hun lippen verlaten, en ze weten het en wij weten het en toch zitten we en luisteren. Politiek. Economie. Dit is nu de enige kerk. De enige schrift. En wanneer ze het boek vasthouden, betekent het niets, het betekent minder dan niets, het is een rekwisiet, een hulpmiddel, een truc, en niemand zal dit hardop zeggen omdat het zeggen ervan betekent dat we al in de ruïnes leven. En dat doen we. Wij zijn de ruïnes. De tempel viel en wij zijn het stof.