Havaalanı salonunda oturuyorum. Telefonumun pili biterken aslında ne kadar yol kat ettiğimi düşünüyorum. Benim için tüm yolculuk tek bir şeyle ilgiliydi: "Arkaya bakma, aşağıya bakma, sadece hareket etmeye devam et" Babamın vefatının üzerinden 5 yıl geçti. İlk 3 yıl boyunca üniversitedeyken hayatın tadını çıkarıyordum ama üniversite hayatı bitince bu dünyanın nasıl işlediğine dair gerçeklik kontrolü yaptım. O zaman bu konuda ciddi olmam gerektiğini fark ettim. Artık hiçbir bahane işe yaramayacak Hâlâ öğreniyorum, hâlâ bir şeyleri çözmeye çalışıyorum. Ama son 2 yılda, şahsen asla ulaşabileceğimi düşünmediğim bir seviyeye ulaştım. Şimdi etrafa bakınca, her yerde aynı deseni görüyorum. Çevremdekiler bazıları başarıyor, bazıları ise başarmıyor. Bir zamanlar tam olarak onların olduğu yerdeydim. Fark şu ki, zorlaştığında devam etmeyi seçtim. Şimdiye kadar başarı👇 hakkında öğrendiklerim 1. Çoğu insan tüm enerjisini sorunlara tepki vererek, çevresindeki yangınları söndürerek harcıyor 2.. Kazananlar kaosu hallederken ileriye devam edenler 3. İlerleme asla zorlanmamakla ilgili değildir. Her şey dağılıp kimse izlemediğinde ne yaptığınızla ilgili 4. Gece geç saatlerde yalnız, yorgun ve buna değip değmediğini sorguladığınız anlar. Karar burada karar verildi 5. Karanlık çöküp baskı arttığında, buraya gelmek için neler atlattığını hatırla 2025 sona ererken, unutma ki düşmeyeceksin, yükseleceksin. Ve bunu yaptığınızda, geriye dönüp her mücadelenin sizi bu işe hazırlaydığını fark edeceksiniz. Hareket etmeye devam et. Geri kalanlar da takip edecek.