Van Jones'un ünlü şekilde 'ölü Gaza bebeği, ölü Gaza bebeği' demesi, Bill Maher'in programında kaydırmalı bir hareketi taklit ederken ve Sarah Hurwitz'in bir Yahudi konferansında 'ölü çocuklar duvarı' nedeniyle genç Yahudilerle konuşamayacağını söylemesi hakkında kesinlikle söylenmesi gereken bir şey: İkisi de aynı kurnaz tekniği kullanır. İkisi de insanlığın son 2 yıldır tanık olduğu Gazze'deki ölü çocuklardan bahsediyor, ancak ikisi de çocukların söylemek istediklerinin konusu olmamasını sağlıyor. İkisi de bahsetmeye çalıştığı şey, İsrail ve eylemlerinin genel olarak yanlış yorumlanmasıdır. Her iki konuşmacı için de, ölen çocuklar İsrail'in imajına kıyasla ikincildir; bunlar sadece İsrail'e karşı makul olmayan ve yersiz nefret nedeni olarak sadece yüzeysel olarak anılır. Ama bu çok karanlık bir hile: ölen çocuklar, özellikle şimdi bahsedildiği her konuşmanın ana konusu olur ve ikisi de bunu iyi biliyor. Yani yaptıkları şey - Gazze'nin ölü çocuklarını retorik bir araç olarak kullanıyormuş gibi yapmak, sanki laf amacı bir şekilde, aslında İsrail'in Filistinli çocuklara yönelik kitlesel katliamını kasıtlı olarak normalleştirmeye çalışıyorlar. Çocukların öldürülmesiyle ilgili tabuyu üzerine odaklanmadan bahsederek yıkıyorlar. 'Ölü Arap çocukları önemli değil' diyemezler direkt, bu yüzden bunu dolaylı bir şekilde, ilham verdikleri dehşeti tanımadan, hafif bir şekilde gündeme getirerek söylüyorlar. Bu rahat muamele onların ana amacıdır. Ölü çocukları böyle normalleştiriyorlar. Siyonizm, inkardan (övünmeyle birlikte) öfkeyi kontrol etmeye ve insanlığın kalbini milyonlarca parçaya bölen olgudan gelen acıyı gidermeye geçişti. - Siyonizm meşruiyeti yalanlaştırılıp zehirli atıkları işlemek için tarih tesisine atılana kadar dinlenmemeliyiz