Her şeyin için milyarderleri suçlamak, hava durumunu suçlamanın siyasi versiyonudur. Bu, çaba, sorumluluk ve temel ekonomiyi denklemden çıkaran bir bahanedir. Kira yüksek değil çünkü birkaç zengin insan var. Yüksek çünkü adalet sloganı atan aynı politikacılar inşaatı engelliyor, arzı kısıtlıyor ve düzenleme ile imar yoluyla maliyetleri şişiriyor. Marketler, bir malikanede birinin istemesi için pahalı değildir. Desteklediği politikalar enerji maliyetlerini artırıyor, üretimi kısıtlıyor ve tedarik zincirinin her aşamasında zorunluluklar ekliyor. Yeterli iş yok çünkü aynı politikacı sınıfı işe almayı riskli ve pahalı hale getiriyor. Savcılar kovuşturmayı reddettiği için insanlar kendilerini güvensiz hissediyor. Trafik berbat çünkü altyapının onayı onaylanması onlarca yıl sürüyor. Sağlık hizmetleri pahalıdır çünkü sistem bürokrasi etrafında tasarlanmış, hastalar etrafında değil. Arabalar ve evler daha pahalıya mal oluyor çünkü politikacılar kıtlığı erdem olarak görüyor ve bürokrasi ahlaki bir başarı olarak görüyor. Seçilmiş bir yetkilinin kendi ideolojisinden kaynaklanan her sorunu gösterip sonra davanın bununla hiçbir ilgisi olmayan insanlar olduğunu iddia etmesi neredeyse etkileyici. Basit bir cevap var. Ama fark etmeni istediği şey değil.