Kıyıdaki birçok insanın haritada bulamadığı bir eyalette büyüdüm - ailemin kıyıda yetiştirilme tarzı göz önüne alındığında orada büyümüş olmamız biraz şanstı. Bu nedenle lisede kendimi aydınlanmış seçkinlerden biri olarak şekillendirmeyi sevdim ve vejeteryanlık ve iyi giyinmek gibi hobiler edindim. (Kıyılara taşınmak daha sonra dünya görüşümü mahvetti - yeni kıyı akranlarımın karayla çevrili Orta Amerika'dan kaçan dünyevi bir bireyle tanışmaktan memnun olacaklarını düşündüm, ama büyük üzüntüme rağmen, benim sadece başka bir hıyar olduğumu düşündüler, ama bu başka bir günün hikayesi. liseye dönüş.) Bugün gibi bir sonbahar günü, babamın eski kazağını giyiyordum - onun niş yüksek lisans okulunu temsil ediyordum. Kendimi bir Starbucks'ta buldum (herhangi bir dünyevi insanın yapabileceği gibi) ve tanıdık bir melodi duyduğumda kulaklarım dikildi. "Kind of Blue"dan bir Miles Davis şarkısı! (Haftalardır Amerikan caz geleneğini ciddiyetle inceliyordum - plak mağazasına o kadar çok gittim ki!). Hemen ve yüksek sesle şirketime caz bilgimle övündüm. Kendimi çok beğenmiş hissettim. ey! kültürlü olmak! Hepsinden iyisi, bugün aynı heyecanı yeniden yaşadım. X zaman tünelime göz atıyordum ve vahşi doğada bir anime PFP'si tanıdım! eyvah! Bu frieren! Tüm çabalarıma rağmen içimdeki beyefendi ısrar ediyor!

Banger