Çoklu stablecoin'li bir finansal sistem için zorluk, teknik ihraç veya düzenleyici netlik değil, birlikte çalışabilirlik ve likiditedir. ABD Hazine tahvilleri tarafından desteklenen stablecoin'ler, FDIC sigortası ve düzenleyici jimnastik yoluyla risksiz görünen ancak aslında riskli kredilerle desteklenen geleneksel banka mevduatlarının aksine, kısmi rezerv kredisi olmayan risksiz mevduatlardır. GENIUS Yasası, ihraççıların doğrudan sahiplerine getiri ödemesini yasaklaması dışında, bu "stablecoin olarak dar banka" modelini kodluyor. Bu bariz bir teşvik yaratır: Başka birinin stablecoin'ini elinizde tutarsanız, rezervlerin getirisini yakalarlar. Kendinizinkini yayınlarsanız, distribütörlerinize ödediğiniz her şey düşüldükten sonra onu saklarsınız. İnsanlar şunu soruyor: Her platform, cüzdan, kurum ve hazine, en azından kendi duvarlarla çevrili bahçelerinin arkasında kendi stablecoin'lerini çıkarma eğiliminde olmayacak mı? Sonra ikinci, daha zor bir soru: Binlerce, hatta "gerçekten önemli" olan yarım düzine stablecoin, birbirleriyle nasıl sorunsuz bir şekilde eşit düzeyde işlem yapabilir? Hangi altyapı, her stablecoin'in yalnızca kendi ekosistemi içinde çalıştığı duvarlarla çevrili bahçelere bölünmeden kabul ve alışverişi mümkün kılar? Yine, zor olan ihraç değil, birlikte çalışabilirlik ve likiditedir. Cevap, açık, şekillendirilebilir bir finansal sistem mi yoksa izole edilmiş dar bankalardan oluşan parçalanmış bir karmaşa mı elde edeceğimizi belirleyebilir.