Ostatnio uczestniczyłem w spotkaniu, które miało ważny przekaz, który powinien dotrzeć do pokolenia Z (i wszystkich, którzy są w wirze życia, szczerze mówiąc). Przekaz pochodził od bardzo udanego lidera biznesowego, ogromnego CEO, który mówił o tym, jak w młodości miał błędne wyobrażenie. Jego pomysł polegał na tym, że pracujesz ciężko teraz, aby móc bawić się później. To znaczy, że robisz trudne rzeczy, aby dotrzeć do łatwych. Widzę wielu ludzi w pokoleniu Z, którzy wydają się myśleć w ten sposób o starszych pokoleniach. Starsze pokolenia miały okazję ciężko pracować, a teraz mogą cieszyć się łatwiejszym życiem, ale pokolenie Z jest gotowe ciężko pracować, ale zostało oszukane z możliwości, którą to powinno zapewnić: dotarcia do łatwego (najlepiej do swoich 30-tych lub 40-tych lat, a najpóźniej do 50-tych). Więc przesłanie tego gościa brzmiało, że jego mentalność zawsze była błędna w myśleniu w ten sposób. Powiedział, że chodzi o to, że nie chodzi o to, aby ciężko pracować teraz, aby móc później dotrzeć do łatwego. To wcale nie o to chodzi. Pracujesz ciężko teraz, aby dotrzeć do trudniejszego. A potem pracujesz jeszcze ciężej w trudniejszym, aby ostatecznie dotrzeć do najtrudniejszego. Tak wygląda prawdziwa drabina do sukcesu. Oczywiście, nie każdy ją wspina, ale zawsze wygląda to w ten sposób. To jak wzgórze, które staje się coraz bardziej strome, aż w końcu staje się wklęsłym zwisającym, a tylko najbardziej oddani odkrywają, jak przejść przez trudne, potem trudniejsze, a następnie na szczyt w najtrudniejszym. Niektóre rzeczy stają się jednak łatwiejsze w wyniku tej wspinaczki z trudnego do trudniejszego do najtrudniejszego. Mianowicie, wszystko inne, ale nie dlatego, że generujesz sukces. To dlatego, że rozwijasz zdolności w podejmowaniu się trudnych, trudniejszych i ostatecznie najtrudniejszych zadań. Trenuję bardzo trudną sztukę walki od dłuższego czasu, a jedną z rzeczy, które zawsze mówi mój nauczyciel, jest to, że trenujemy ciężko (co oznacza trudne, a nie tylko wymagające), aby podczas walki było łatwo. Dodaje rzeczy takie jak to, że robimy to czy tamto szczególnie trudne ćwiczenie, ponieważ jeśli potrafisz zrobić tę trudną rzecz, wszystko inne w twoim życiu staje się łatwiejsze. To jest rozwiązanie paradoksu trudnego do trudniejszego do najtrudniejszego, które prowadzi do dobrego (łatwiejszego) życia. Chodzi o to, że podnosząc poziom wyzwań i rzeczy nigdy tak naprawdę nie stają się łatwiejsze w tym sensie, rozwijasz swoją kompetencję i ekspertyzę (i zdolność do "jedzenia gorzkiego"), tak że wszystko inne jest łatwiejsze w porównaniu i dlatego, że jesteś tak cholernie kompetentny. Pomyśl o starym marines czy kimkolwiek, kto dorastał na farmie i wie, jak po prostu zająć się rzeczami lub je naprawić. Amerykański kulak, jeśli chcesz. Nie musi być CEO. Zrobił trudne rzeczy, więc ma kompetencje i podstawową wiedzę o rozwiązywaniu problemów, aby poradzić sobie z tym, co mu się przydarzy, a to (zwykle) prowadzi do dobrego (łatwiejszego) życia. Czcimy takie postacie w Ameryce z jakiegoś powodu, zarówno jego, jak i udanego CEO, niezależnie od sukcesu finansowego czy statusu. Faktem jest, że rzeczy będące trudnymi lub trudniejszymi są wadą, która przekształca się w zaletę. Stajesz się lepszy, radząc sobie z trudniejszymi rzeczami, kropka, albo się poddajesz i przegrywasz. Większość czarnych myślicieli w pokoleniu Z i poza nim zna powiedzenie: "...trudne czasy tworzą silnych mężczyzn." Tak, cóż, tylko ci, którzy są gotowi stawić czoła wyzwaniu i rozwijać się przez nie. Tylko ci, którzy jedzą gorzkie. Tylko ci, którzy rozumieją, że celem trudności nie jest dotarcie do łatwego; chodzi o dotarcie do trudniejszego, a ostatecznie do najtrudniejszego. Dość już z tym wszystkim, z ofiarstwem, narzekaniem, poczuciem uprawnienia i skargami. Musimy podejść do 2026 roku gotowi do prawdziwej pracy. Aby zacząć od początku. Aby robić trudne rzeczy z zamiarem dotarcia do trudniejszych. Aby wziąć nasze pięć talentów i podwoić je do dziesięciu, abyśmy mogli podwoić to do dwudziestu. ...