„Czołgacze”, 1877. ‘Czołgacze’ byli najniższą warstwą brytyjskich biedaków. Ta starsza wdowa siedzi przed sklepem krawieckim, trzymając dziecko, podczas gdy jego matka pracuje. W zamian dostawała codziennie filiżankę herbaty i kawałek chleba. Fotografia zatytułowana „Czołgacze” została zrobiona w 1877 roku i uchwyciła jedną z najcięższych rzeczywistości wiktoriańskiego ubóstwa w Londynie. Termin „czołgacze” odnosił się do niektórych z najbardziej zubożałych ludzi w społeczeństwie — często starszych, wdowców lub niepełnosprawnych, którzy byli zbyt słabi, by pracować i zmuszeni do polegania na ochłapach dobroci, aby przeżyć. Nazywano ich „czołgaczami”, ponieważ wielu z nich było tak osłabionych przez głód, choroby lub wiek, że mogło poruszać się tylko powoli, często czołgając się lub ciągnąc wzdłuż ulic. Na tym przejmującym obrazie starsza wdowa siedzi przed sklepem krawieckim, tuląc niemowlę. Matka dziecka, prawdopodobnie kobieta z klasy robotniczej, która zmagała się z utrzymaniem, zostawiła swoje dziecko pod opieką wdowy, podczas gdy sama pracowała w środku. Wynagrodzenie wdowy za tę wyczerpującą odpowiedzialność było skromne: filiżanka herbaty i kawałek chleba dziennie. Takie układy były powszechne, ponieważ przetrwanie najbiedniejszych opierało się na kruchych sieciach wzajemnej pomocy i dobroci innych. Ta fotografia to więcej niż tylko migawka, to okno na przytłaczające nierówności wiktoriańskiego społeczeństwa. Podczas gdy przemysłowa Wielka Brytania generowała ogromne bogactwo, wielu jej obywateli utknęło w cyklach ubóstwa, żyjąc z dnia na dzień na krawędzi przetrwania. Reformatorzy społeczni później wykorzystywali takie fotografie jako dowód, aby dążyć do zmian w przepisach dotyczących mieszkań, sanitariów i opieki społecznej, kładąc podwaliny pod ostateczne sieci bezpieczeństwa społeczeństwa w Wielkiej Brytanii. © Historic UK #drthehistories