Op de middelbare school programmeerden we in Pascal en C++ op 5,25" floppy disks. In mijn twintiger jaren was het Java geschreven in onhandige IDE's. Je moest leren uit boeken van Borders (!). Ik heb het altijd vervelend gevonden omdat ik geen plezier had in het leren van al die speciale regels en de taal om te coderen. Vandaag was ik "programmerend" met een LLM in alledaagse gesproken taal, net zoals ik met een mens sprak. Het was geweldig. (Ongerelateerd: beginnen mensen alleen zo te praten als ze oud zijn? Vraag voor een vriend.)