Apotheker: Je zou niet geloven hoe moeilijk het is om de voorraadniveaus [bij andere apotheken in onze keten] te krijgen. Ik: Oh, dat zou ik wel.

TIL dat hun procedure ook inhoudt dat ze andere apotheken bellen op het openbare nummer, 4 indrukken, en het gesprek beginnen met "Dit is een andere [chain name] die belt voor het recept van [patient]." (Geen autorisatie die ik opmerkte, ook niet.)

Apotheker: goed nieuws, we hebben N pillen van M op locatie, zodat de patiënt vandaag kan beginnen. Voor de overige pillen ga je gewoon naar je lokale apotheek en zij vullen de rest van het recept. Ik, tegen mezelf: Dat is aangenaam niet gek, afhankelijk van de voorraadtekort.

Apotheker #2: Heb je een gedeeltelijke uitgifte? Je moet terug naar degene die je de pillen heeft gegeven. Ik: … Dit was niet wat mij was opgedragen. #2: Nou, ik weet niet wie je dat heeft verteld. Ik: Een geregistreerde apotheker die voor jouw keten werkt. #2: Dat verandert niets. Ik: Natuurlijk.

Mijn vertrouwen in de Amerikaanse medische economie is hersteld omdat deze een onzichtbaar informeel controle-regime verkiest boven de eerder voorgestelde praktische oplossing zonder papierwerk.