De Kosten van Geografie De VS zijn teruggekeerd naar de Monroe-doctrine volgens hun nieuwste Nationale Veiligheidsstrategie die vrijdag is vrijgegeven. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de "kosten van geografie" Amerika dwongen zich te concentreren op het beheersen van het westelijk halfrond terwijl het wereldwijd transactionele relaties nastreeft, in plaats van als wereldpapa te spelen. Deze pivot biedt lessen voor opkomende machten: Je kunt enkele decennia domineren als wereldpapa met superieure militaire en technologische middelen, maar uiteindelijk put de kostprijs van het monitoren en beheersen van verre oceanen, bergen en hoeken, wat ik de kosten van geografie noem, je financiën uit en dwingt een koerscorrectie en een nauwere focus af. Bovendien, als een uitgerekte supermacht, raken je bondgenoten verslaafd aan gratis dingen terwijl je binnenlandse bevolking zich vasthoudt aan supermacht-nostalgie, wat de aanpassingsvermogen beperkt. Tegenstanders profiteren hiervan, en roeren aanhoudende problemen in de een of andere hoek van de wereld die verdere fiscale en monetaire overbelasting afdwingen. De economische en sociale ongelijkheden die thuis ontstaan, bieden een extra kans voor tegenstanders om de klassen-/maatschappelijke kloof aan te wakkeren. Dat is precies wat er met de VS is gebeurd en Trump is in reactie daarop naar Monroe gekeerd, iets wat Biden toch al had moeten doen. De belangrijkste les: Naties moeten zich aanpassen en samenleven met buren in plaats van te vertrouwen op verre supermachten tegen regionale machten. De verre supermacht kan enkele decennia ingrijpen, maar uiteindelijk triomfeert je lokale rivaal en verslindt je (matsya nyaya). De weg vooruit voor landen die geconfronteerd worden met moeilijke lokale rivalen is eersteklas staatsmanschap, technologische vooruitgang, het creëren van economische onderlinge afhankelijkheid met de rivaal en strategische partnerschappen. #Taiwan #India #China @suryakane @TakshashilaInst @Kajari1