Ebeveynler tarafından tamamen sevilmek bir çocuğun en büyük zenginliğidir ve annesi tarafından tamamen sevilen bir kişi, hayatı boyunca kazanan bir his hisseder; ki biz buna genellikle özgüven diyoruz. Ama çocuğunuzu ebeveyn olarak gerçekten tamamen seviyor musunuz? Yoksa onu mı seviyorsun ama onu mükemmel puan, itaatkâr ve sana uzun yüz veren için mi seviyorsun? Bir kez sürtündüğünde, karşılık verdiğinde, hata yaptığında ya da sıradan davrandığında, gözlerindeki ışık kaybolur mu? Bunun yerine, demir ve çelikten nefret etmenin tiksintiği, seçiciliği ve kaygısı. Bugünün çocukları yiyecek ve giysilerden yoksun değil, eksik olan şey görünmek, tamamen sevilmek, şımarılmamak ama kabul edilmek; o sadece göze çarpmayan bir çim olsa bile, devasa bir ağaç değil, çömelip onun yeşilliklerini sevinçle izleyebilirsiniz. Bu tür bir sevgi bir çocuğun vücut zırhıdır, dış dünya çok soğuk, toplum onu sert şekilde dövür ve başkaları onun artılarını ve eksilerini tartar. Eğer eve geldiğinde ebeveynleri bile eksikliklerini büyüteyle arıyorsa, arkasında bir uçurum vardır. Aksine, dışarıda ne karşılaşırsa karşılaşsın, ebeveynlerinin her zaman iyi olduğunu düşüneceğini bilirse, o zaman cesareti olur, kaybetme cesareti olur ve kazanmaya daha yetenekli olur. Bu yaşa geldiğinizde daha şeffaf yaşamalısınız, çocuğunuzu istediğiniz gibi şekillendirmek istememelisiniz, bu takıntınızdır, onun kutsaması değil. Kaşlarını çatarak gevşetmeye ve huysuz ağzını kapatmaya çalış. Kişiliğindeki parlak noktaları keşfedin ve yaptığı her küçük çabayı onaylayın. Gerçek servet sadece ona para bırakmakla değil, ona her zaman gülümsemeyle karşılayacak bir koz vermektir. Gözlerin sevgiyle dolduğunda, çocukların gözlerinde doğal olarak ışık ve ayaklarının altında bir yol olur. Sevilme konusundaki bu özgüven, hayatındaki tüm iniş çıkışlarda ona destek olabilir.