Arkadaş çevresi bu paylaşımı gördü ve iç çekti; bu, günümüzün en doğru tasviridir; kurallara uyan bu nesil bu kafesten kaçamıyor gibi görünüyor ve nihayet zamanın sisteminin risklerini pasif olarak taşıyan bir kişi haline geliyor! Birçok insan orta yaşta çöktüğünde, bir cümleyi tekrar düşünmek zorunda kalacaklar: "Yanlış bir şey mi yaptım?" ” Acımasız gerçek şu ki, hiçbir yanlış yapmadı, sadece süresi dolmuş bir dünya görüşünü çok ciddiye aldı. Her böyle köprü gördüğümde, sadece çok sempati duyduğumu söyleyebilirim ama hiçbir şey yapamam, eğer çıkmak istiyorsam bu hayatta "standart başarı şablonu"nu takip edemem, başkalarının gölgesinde yaşayamam ve kendimi geleneksel değerler ve kurallara bağlayamam. Yasaya saygı göster, kalbe saygı göster, servete saygı göster, bunu yapmak zor! Temel kod ölü yazılmış olduğu için, ilerlemek istiyorsanız, önce daha önce sağlam bir şekilde inandığınız alt katmanı aşmalısınız. Az önce @zutaoMin söylediklerini gördüm: Öğrencilerin düşüncesinin en büyük yanlış anlaşılması, dünyanın doğrusal, öngörülebilir ve adil olduğuna inanmaktır: çabalar ödüllendirilmeli, çabalar görülmeli ve kurallar uyulduğu sürece yükselebilirler; Değerlendirme sistemi tekdir: notlar, performans ve pozisyonlar temiz bir düz çizgidir. Ama gerçek toplum asla böyle işlemez. Gerçek çok boyutlu bir oyun: "ihtiyaç duyulmak" her zaman "mükemmel"den daha önemlidir, yetenek sadece bir araçtır ve elinizdeki fişler: kaynaklar, bilgi, konum, ilişkiler, kıtlık — bunlar masada kalmaya uygun olup olmadığınızı belirler. Daha da ironik: Sıradan ailelerden gelen çocuklara kurallara uyma, dayanma ve tatmin etmeyi geciktirmek öğretilir; Kaynak temelli ailelerden gelen çocuklar kuralları anlamayı, kullanmayı ve hatta yeniden yazmayı öğrenir. Bu erken bilgi boşluğu hızlı büyüme döneminde örtüldü ve döngü tersine döndüğünde, merkezi olarak tasfiye edildi; aşağıdaki resimdeki orta yaşlı adam oldu; bu artık kendi seçimi değil, en kurallara uyan kişi, sistem tarafından terk edilen ilk kişiydi. Bu nedenle, onun düşüşü yetenek eksikliği, ahlaki bir başarısızlık ve "hak edilmiş" bir durum değildir. Bu, doğrusal olmayan bir dünyada, zamanın geri tepmesini sağlayan doğrusal bir çaba işidir. Özellikle, bu bireysel bir sorun değil, yapısal bir sıkıştırmadır; Hayatının çöktüğü değil, kurallar değişmiş ve geri çekilmek için zamanı olmamıştı.