Bu elbette tüm insanlık tarihi boyunca böyleydi, ancak sosyal medya ve sahnede olduğumuzu bilmenin bitmek bilmeyen panoptikosu, narsisizmi daha önce hiç görülmemiş seviyelere çıkardı. "Chat, ben mi doğrandım?" sonsuz soru. Her şey, sizin hakkınızda söyledikleriyle anlaşılır. Çıktığınız kız/erkek bir hayat paylaşabileceğiniz biri olarak değil, statünüz, görünüşünüz gibi şeyler hakkında ne söylediği şeklinde görülür. Sohbet beni "sert başlattı" gördüklerinde ne diyecek? Sen hâlâ ilişkinin ve her eylemin merkezindesin, bu yüzden birçoğu işlevsiz ve hayatlar patlayışla alt üst oluyor çünkü insanlar sadece kendilerine odaklanıyor (boşanma, uyuşturucu vb. teşvik eden tüm NYT makalelerine bakınız). Aynı şey hangi girişimde çalıştığın veya seni destekleyen VC fonu için de geçerli. Yakın zamanda bir mühendisle tanıştım, bana ne yaptıklarını söylemeden önce ilk cümlesinde Thrive'ın şirketini desteklediğini bana bildirdi. Nüfuz ve statü, her zamankinden daha önemli çünkü birinin bizi izlediğini ve yargıladığını sürekli olarak fark ediyoruz. Sohbet üstün kalır.