Temel Asya "yaşam stratejisi" erken seviyede çalışmaktır. Sonsuza dek sürmek değil: yirmili yaşların sonlarına gelindiğinde, ebeveynler çocuklarını işte başarılı olmaya zorlamayı bırakıyor, yerine yerleşip çocuk sahibi olmaya zorlamaya başlıyor. Bir anlamda, ortalama olarak daha az iş değil, daha ön planlı bir iş

Buna karşılık, bazı Amerikalılar erken dönemde biraz daha sert parti yapıyor, yirmili yaşlarını içiyor ve sonra işleri biraz sıkılaştırıyor gibi görünüyor. Bu da gayet iyi çalışıyor gibi görünüyor. Bunun nihayetinde bir hayat boyunca ortalama olarak daha az emek anlamına geldiği net değil

Hangisinin daha iyi olduğu tam olarak net değil, her ikisinin de argümanları ve artıları/eksileri var, ama ilginç bir kültürel fark

Bazı Asyalı olmayanlar, her Asyalı ebeveynin çocuğunun bir sonraki Terence Tao olmasını istediği görüşüne sahiptir. Bunun doğru olduğunu sanmıyorum. Asyalı ebeveynlik şaşırtıcı derecede riskten kaçınır; Amaç, çocuğun 35 yaşında doktor/banker vb. olması, mutlu bir evli ve çocuklu olmasını sağlamak.