Podstawowa "strategia życiowa" Azjatów polega na intensywnej pracy na początku. Nie chodzi o to, aby pracować wiecznie: pod koniec dwudziestki rodzice przestają naciskać na dzieci, aby dobrze radziły sobie w pracy, a zaczynają namawiać je do osiedlenia się i zakładania rodziny. W pewnym sensie, zamiast mniej pracy w średnim okresie, to po prostu więcej pracy na początku.

W przeciwieństwie do tego, wydaje się, że niektórzy Amerykanie imprezują trochę intensywniej na początku, pijąc przez swoje dwudziestki, a później trochę się hamują. To również wydaje się działać dobrze. Nie jest jasne, czy w efekcie prowadzi to do mniejszej ilości pracy w średnim czasie życia.

Nie do końca jasne, który z nich jest lepszy, są argumenty oraz zalety i wady obu, ale to interesująca różnica kulturowa

Niektórzy nie-Azjaci mają takie zdanie, że każdy azjatycki rodzic chce, aby ich dziecko było następnym Terence'em Tao czy coś w tym stylu. Nie sądzę, że to prawda. Azjatyckie wychowanie jest zaskakująco ostrożne w podejmowaniu ryzyka; celem jest, aby dziecko w wieku 35 lat było lekarzem/ibankerem/itp., szczęśliwie zamężnym z dziećmi.