Gm☀️ @ix_shells @ArtBasel Miami'de

Dijital sanat: buraya nasıl geldiğimizi düşünmek. Dijital sanat, hayatın dijitalleşmesi ve yumuşaklaştırılmasıyla birlikte gelişir; algıyı, ajansı ve kültürel anlamı yeniden şekillendiren koşulları yansıtır ve sorgular (sanatın yüzyıllar boyunca kullandığı farklı teknolojilerle yaptığı bir şey). Bu sefer ne farklı? Bu dijital teknolojiler sanata ne sundu? Web'in ortaya çıkışıyla birlikte, arayüz görsel ve ideolojik bir çerçeve haline geldi ve sanatçıları yazılımın her görme eylemini nasıl yapılandırmasını kabul etmeye zorladı. Sanatçılar, sanatsal eylemlerin uzaklar arasında dağıtılabildiği, yeniden birleştirilebileceği veya ortak yazar olabileceği bir dünyayla karşılaştı; bu da varlık, ilişki ve yazarlık doğası hakkında yeni sorular gündeme getirdi. Platform döneminde, dijital sanat davranışları sınıflandırmak, tahmin etmek ve para kazanmak için tasarlanmış sistemlere girdi ve sanat eserlerinin görünürlüğü ve anlamı yeniden şekillendiren algoritmik geri bildirim döngülerine nasıl çekildiğini ortaya koydu. Her an yeni olasılıklar ve yeni kısıtlamalar sunuyor, sanatçıları sormaya (ve görselleştirmeye) teşvik ediyor: Hesaplama tarafından yönetilen algısal bir ortamda sanat nasıl yapılır? Görünmez kalacak şekilde tasarlanmış altyapıları nasıl ortaya çıkarabiliriz? Ve giderek artan dikkat ve arzuyu senaryolayan sistemlerde anlam yaratmak ne anlama geliyor? Dijital teknolojilerin sunduğu sanat sadece yeni araçlar değil, görselliğin yeni koşullarıdır. Çağdaş dijital sanat uygulamaları hem aciliyetini hem de kritik gücünü bu koşullar içinde bulur. Sanat eserleri artık sadece statik nesneler olarak değil, aynı zamanda hesaplamalı olaylar, ağdaki düğümler veya sistem içindeki davranışlar olarak da anlaşılabilir. Bu ortamda yapılan sanat, yazılımla bir cihaz olarak değil, birçok kişi tarafından hâlâ yeterince anlaşılmamış ama giderek daha önemli olan bir dünya görüşü olarak mücadele etmek zorunda. Terraforms Parcel #1590 @mathcastles tarafından

Dijital sanat: buraya nasıl geldiğimizi düşünmek. Dijital hayat internetle değil, hesaplamanın düşünce modeli olarak ortaya çıkmasıyla başlar. Harold Cohen'in AARON'u gibi erken sistemler, görüntüleri statik nesne olarak görmeden prosedürlerin sonucu olarak ortaya çıkan görüntülere açıkça geçiş yaptı. Sanatçılar kodu temsili bir problem olarak karşıladı: Bir makine bir figürü, çizgiyi, bir jesti nasıl "görür"? Buradaki temel gelişme, görüntülerin talimat haline gelmesi ve onları "görünür" kılmanın bu yeni jest keşiflerinin bir parçasıydı. Sanatçıların erken dönem dijital sanatı düşünürken sorduğu soru şuydu: Görmenin hangi kısmı resmileştirilebilir, hangi kısmı biçimselleştirilmeye direnir? Harold Cohen, AARON Tsukuba'da, #2 23-3-85