Popularne tematy
#
Bonk Eco continues to show strength amid $USELESS rally
#
Pump.fun to raise $1B token sale, traders speculating on airdrop
#
Boop.Fun leading the way with a new launchpad on Solana.
"Meat_Expiry_"
- napisane przez człowieka
Ona znów była w końcu sama.
Nie była sama przez 41 lat, odkąd zaczęto wprowadzać Interfejsy i zdecydowała, że chce być wczesnym użytkownikiem i zainstalowała jeden. Potem nastała hałaśliwa spektralna mgła przyjaciół w jej głowie -- organicznych i cyfrowych -- rozmawiających bezpośrednio z jej myślami, udających, że są myślami. Potem zapomniała, które z nich *były* jej myślami, a które były cyfrowymi przybliżeniami.
Potem cztery dekady korzystania z jej superpołączonego mózgu, aby dominować w swojej branży, jako jedna z pierwszych Interfejsowanych. O, jakie rzeczy stworzyła! Kryształowe struktury wysoko nad horyzontem fizycznej planety, barokowe struktury w ludzkich korpusach.
Potem, na końcu tego wszystkiego, rok upadku, gdy jej organiczne elementy zaczęły zawodzić w -- cóż -- interfejsowaniu z Interfejsem. Zaczęła być wolniejsza od swoich posthumanów i zaczęła być mniej skuteczna w tym, co robiła. Otrzymała uwagi od przyjaciół, rodziny, nawet od swojego systemsManagera.
Potem decyzja: Wszystko, czym była, wszystko, czym była wcześniej, już zostało osadzone w wagach jej podstawowego modelu. Dlaczego nie wyłączyć swoich jąkających się organików i pozwolić jej kontynuować w in-silica?
Jej 80-letni organiczny "meatthinker" nie jest już w idealnym stanie. Naprawy komórkowe, łatki Don't Die, nanoswarmy neuronalne mogą zrobić tylko tyle.
Więc oto była. W jednej chwili leżała na łóżku w systemsHospital, otoczona hologramami systemsHospital, a w następnej chwili -- cisza. Potem gratulacyjne głosy w sąsiednim pokoju, gdzie jej rodzina czekała na nią. Potem hologramy systemsHospital znikają, a piecyki wbudowane w ścianę zaczynają się nagrzewać.
Zdała sobie sprawę, że była organiczna w tym widoku, podstawowym człowiekiem bez Interfejsu, mięsem w wapiennym czaszce. Wszystko było ciche. Przypomniała sobie, jak to było być dzieckiem, samemu w pokoju, zanim istniały smartfony, i po prostu być w bezruchu. Znowu była tym dzieckiem, znów sama, w końcu.
Gdy przemysłowy hałas pieców krematoryjnych systemsHospital wypełniał jej ludzkie uszy, jej ludzki umysł rozkoszował się brakiem rozproszenia, gdy jej ludzkie oczy się zamknęły.

napisane na @getfreewrite
napisane na @getfreewrite (udowodnione, że bez pomocy AI)
275
Najlepsze
Ranking
Ulubione

