Wysłane do mnie przez małego rolnika rodzinnego- Opowieść o Święcie Dziękczynienia: Niebezpieczeństwa „Darmowego Obiadu” Przesłane przez lokalnego rolnika Wiele lat temu, na naszej rodzinnej farmie, prowadziliśmy tętniący życiem kurnik z indykami, które codziennie starannie karmiliśmy, tucząc je na ostateczne uczty dziękczynne. Pewnego rześkiego jesiennego poranka, siedząc wysoko na potężnym platanie obok kurnika, dostrzegliśmy dwa dzikie indyki. Patrzyły z tęsknotą na wybieg, obserwując swoje udomowione rodzeństwo, które było hojnie karmione — i to za darmo. Zaintrygowani ich widoczną zazdrością, postanowiliśmy przetestować ich determinację. Pewnego dnia ostrożnie otworzyliśmy drzwi kurnika, czuwając, aby zapobiec ucieczce uwięzionych indyków. Ku naszemu zaskoczeniu, dzikie indyki weszły do środka bez wahania. Szybko zamknęliśmy za nimi drzwi i zaczęliśmy włączać je do codziennych karmień obok innych. W ciągu następnego roku te niegdyś wolno żyjące indyki rozkwitły w swoich nowych warunkach. Wydawały się zadowolone, szczęśliwie mieszając się z innymi ptakami. Jednak łatwe życie miało swoje konsekwencje — stały się niezwykle otyłe, znacznie grubsze niż ich dzikie odpowiedniki mogłyby kiedykolwiek stać się w naturze. Mimo to, wydawały się usatysfakcjonowane układem, nigdy nie próbując uciekać. Gdy nadeszło Święto Dziękczynienia w następnym roku, zgodnie z planem zabiliśmy stado. Te byłe dzikie indyki okazały się być najgrubsze, jakie kiedykolwiek zebraliśmy, dostarczając wyjątkowo obfity posiłek. Morał tej historii jest jasny: Nie ma czegoś takiego jak darmowy obiad. Ta prosta anegdota z farmy jest wymowną metaforą pułapek „demokratycznego socjalizmu”, gdzie urok zasiłków może prowadzić do niezamierzonych — a ostatecznie kosztownych — konsekwencji. Szczęśliwego Święta Dziękczynienia