Bo jeśli maszyny mogą jedynie symulować ludzkie doświadczenie poprzez niedokładność, przesadę i iluzję... Co to mówi o tym, co to znaczy być człowiekiem?

Ból, przyjemność, starzenie się, doznanie - te doświadczenia są przeżywane, a nie nauczane. W "Czy maszyny marzą o ludzkich ciałach?" Dalos Dov bada, jak przedstawienie ludzkiego doświadczenia ciała przez AI będzie zawsze tylko częściowe, a brak zrozumienia jest odkrywczy. 🪡↓

Już prawie czas 🙌

Długi dzień przygotowań do wszystkiego. Nie mogę się doczekać, aby wkrótce podzielić się więcej! "Wstępnie zatwierdzona przemoc" gm ☕️

Dzień dobry

Dalos Dov Już wkrótce w Artist Rooms 'Czy maszyny marzą o ludzkich ciałach?'

"JA I MÓJ KOMPUTER" JEST NA ŻYWO 🖥️ 25 ( 1/1 na moim smart-kontrakcie o komputerze ) za 0.15 E Wszystkie linki poniżej 👇

Moim celem jest rozwijanie (Artist Rooms) w najbardziej wpływowe i prestiżowe miejsce do prezentacji serii w Web3. Nie zatrzymam się przed niczym, aby zobaczyć, jak to marzenie staje się rzeczywistością. Chcę, aby każdy artysta, który z nami współpracuje, doświadczył niesamowitych chwil.

Dalos jest obsesyjnie skupiony na detalach w sposób, w jaki większość artystów nie jest. Obserwowałem, jak wkłada wszystko w ten projekt, a rzemiosło jest niesamowite. Ten projekt będzie miał inny wymiar 🔥

Czy maszyny marzą o ludzkich ciałach? Jako artysta, fascynuje mnie szybki rozwój technologii. AI rozwija się w oszałamiającym tempie, a przełomowe odkrycia mają miejsce co tydzień. Prawda jest taka, że nie mamy prawdziwego sposobu, aby wiedzieć, jak będzie wyglądał nasz świat za 5, 20, czy nawet więcej lat. Jednakże, zauważyłem, że nie przyciąga mnie pytanie o to, co się zmieni, ale raczej inne, które w pewnym sensie wydaje się jeszcze bardziej pilne: Co się nie zmieni? Jakie są fundamentalne aspekty bycia człowiekiem, które pozostają niemożliwe do skopiowania i stałe, niezależnie od tego, jak bardzo technologia się rozwija? Im dłużej siedziałem z tym pytaniem, tym bardziej wracałem do ciała. Niezależnie od tego, jak zaawansowane stanie się AI, nie sądzę, aby maszyny kiedykolwiek w pełni zrozumiały, co to znaczy mieć ludzkie ciało. Przyjemność i ból, radość ruchu, a nawet ciężar starzenia się to nie tylko odczucia, ale głęboko przeżywane doświadczenia. Maszyny mogą być w stanie analizować, opisywać, a nawet symulować je, ale czy kiedykolwiek naprawdę będą mogły je poczuć? A co się stanie, gdy system, który nie ma ciała, spróbuje zrozumieć, co to znaczy je mieć? Zacząłem od pytania Maszyny, aby opisała rzeczy, które tylko ludzkie ciało może zrobić. Nie jak to działa. Nie co robi. Ale jak to jest w nim żyć. Następnie wziąłem te spekulacyjne opisy do modelu wizualnego i pozwoliłem mu przetłumaczyć je na obrazy. To, co wróciło, zawsze było odkrywcze. Obrazy były dziwne. Czasami teatralne. Czasami nawiedzające. Pokazywały ograniczenia i uprzedzenia maszyny, a w ten sposób ujawniały nasze. Co zapomnieliśmy zauważyć. Co przestaliśmy pytać. Co to znaczy mieć ciało, które czuje. I to jest sedno sprawy. Nie próbuję pokazać, co Maszyna robi dobrze. Próbuję zauważyć, czego nigdy nie będzie mogła uchwycić. Ponieważ to w tej przestrzeni myślę, że coś ludzkiego się ujawnia. Czy maszyny marzą o ludzkich ciałach? nie dotyczy tego, co Maszyna może zrobić. Chodzi o to, czego nie może. I dlaczego to wciąż ma znaczenie. Ponieważ im bardziej biegłe stają się te systemy, tym łatwiej zapomnieć o różnicy między nami a nimi. A ja nie chcę zapomnieć. Więc stworzyłem tę kolekcję, nie szukając odpowiedzi, ale aby dokładnie odzwierciedlić różnicę między tym, co jest generowane, a tym, co jest przeżywane. Ponieważ gdy Maszyna się myli lub różni, coś prawdziwego się ujawnia. Może odpowiedź tkwi w przesadach. W napięciu między tym, co jest tylko renderowane, a tym, co jest prawdziwe. W cichych prawdach, które ciało nosi. W tym, co te obrazy nam przypominają. Tam żyje ta seria. Nie jako krytyka. Ale jako lustro. Ponieważ nie chodzi o maszynę. Chodzi o nas.