Soms zit ik stil en denk ik na over hoe het voelde om een van de passagiers op MH370 te zijn. De koude nacht die over me heen spoelt terwijl de piloot lucht op grote hoogte binnenlaat. In bewusteloosheid glijdend door gebrek aan zuurstof terwijl het vliegtuig nog steeds vooruit schiet. Sterven, maar omdat ik eerst flauw viel, weet ik niet dat ik ben gestorven. Mijn lichaam zit na de dood in de onbekende vliegtuigstoel, het vliegtuig schiet nog uren vooruit, totdat de zon opkomt. Dan verplettert mijn lichaam en alles eromheen in de Zuid-Indische Oceaan.