Voor postmodernisten is het onderscheid tussen echt en onecht niet substantieel of wordt het als niet belangrijk beschouwd, terwijl voor beoefenaars van hyperstition het onderscheiden tussen 'graden van realisatie' cruciaal is. Het hyperstitionele proces van entiteiten die 'zichzelf echt maken' is precies een doorgang, een transformatie, waarin potenties—al actieve virtualiteiten—zichzelf realiseren. Schrijven opereert niet als een passieve representatie, maar als een actieve agent van transformatie en een toegangspoort waardoor entiteiten kunnen ontstaan: 'door een universum te schrijven, maakt de schrijver zo'n universum mogelijk'

ik neem een paar dagen vrij van deze site om aan de hyperstitions bootload te werken zie je in januari als je me wilt bereiken, mijn tg is @ aaronjmars