veel van de spanning tussen Neo-Brandeisians en Abundance-types komt voort uit het feit dat de eerste waarschijnlijk de meest pro-regulering groep is die ik ooit heb gezien. Zelfs socialisten zijn meer geïnteresseerd in grote nieuwe overheidszaken dan in het onophoudelijk micromanagen van elke zakelijke handeling.

Wat me echt de ogen opende, is dat de Neo-Brandeisians, ondanks dat ze nominale voorstanders van concurrentie zijn, bijna allemaal met passie tarieven verdedigen—letterlijk een beleid om Amerikaanse bedrijven te beschermen tegen buitenlandse concurrentie!