Gedachten… Ik had de andere dag een realisatie die mijn kijk op wat ik antisociaal noemde, heeft herzien. Het is geen sociale voorkeur. Mijn geest is standaard chaotisch. Het blijft actief en rusteloos, en ik heb mezelf beschermd tegen extra input omdat input het verder duwt. Toen ik het zo zag, werd mijn gedrag gemakkelijk te verklaren. In mijn vrije tijd kies ik instinctief voor lage input. Stilte, ruimte, lezen, schrijven, repetitieve routines, alles wat het aantal variabelen dat ik moet verwerken verlaagt. Het lijkt alsof ik mensen vermijd, en soms doe ik dat, maar wat ik eigenlijk vermijd is overbelasting. Sociale tijd is hoge bandbreedte. Het dwingt constante aandacht, constante respons, constante aanpassing af. Dat is prima als je basis rustig is. Wanneer je basis chaos is, wordt het uitputtend. Meer gesprekken, meer signalen, meer onvoorspelbaarheid. Dat verhoogt de interne activiteit, en ik begin me terug te willen trekken. In de loop van de tijd verandert die terugtrekking in een persoonlijkheidslabel, terwijl het voornamelijk regulatie is. Het geldspel versterkt dit. Zakendoen en handelen trainen constant scannen en constant probleemoplossend denken. ...