Een man heeft zojuist medische geschiedenis geschreven door 100 dagen te overleven zonder een biologisch hart. Hij werd in leven gehouden door een titanium schijf die zweeft en draait om bloed door zijn lichaam te pompen. Geïmplanteerd in het St. Vincent’s Hospital in Sydney, stelde het apparaat—de BiVACOR Totale Kunsthart—de patiënt in staat om buiten het ziekenhuis te leven totdat hij begin 2025 een donorhart ontving. In tegenstelling tot eerdere kunstharten is het ontwerp van BiVACOR verbazingwekkend minimaal: één magnetisch opgehangen rotor, geen kleppen, geen mechanische lagers en geen hartslag. In plaats van een puls levert het een continue, nauwkeurig gecontroleerde bloedstroom—die beide zijden van het hart volledig vervangt. De technologie is nog experimenteel en ondergaat momenteel haalbaarheidstests. Vijf patiënten in de VS hebben het apparaat ontvangen, maar deze Australische patiënt markeert een primeur: de langste overleving en de eerste die naar huis terugkeert met het apparaat geïmplanteerd. Met hartziekten die de belangrijkste wereldwijde dodelijke oorzaak blijven, en donortekorten die een aanhoudende crisis vormen, kunnen apparaten zoals dat van BiVACOR een toekomst bieden waarin menselijk leven niet afhankelijk is van een menselijk hart. Als het succesvol is in bredere proeven, zou dit kunnen herdefiniëren wat mogelijk is in de hartzorg—en wie een tweede kans op leven krijgt.