Een andere gekke doorbraak Wetenschappers hebben nanodraadnetwerken gebouwd met behulp van lasers die 1.000× dunner zijn dan een mensenhaar. Wetenschappers hebben een nieuwe manier gevonden om ultradunne metalen netwerken te bouwen met lasers, en het zou stilletjes kunnen herdefiniëren hoe geavanceerde materialen worden vervaardigd. Ze hebben zojuist een techniek gedemonstreerd die zilveren nanodraadnetwerken assembleert met een diameter van ~100 nm (ongeveer 1.000× dunner dan een mensenhaar) met hoge ruimtelijke controle. Met een proces dat interfaciale dielectroforese (i-DEP) wordt genoemd, worden de nanodraden uitgelijnd op flexibele, transparante polymeerfilms en vervolgens permanent gebonden met behulp van ultrakorte laserpulsen. Eerst gebruiken ze een elektrisch veld om deze nanodraden voorzichtig te begeleiden en uit te lijnen op een flexibele, transparante plastic plaat. Dan komt het slimme deel: ultrakorte laserpulsen worden op het netwerk afgevuurd. De laser versmelt de nanodraden waar ze elkaar kruisen, reinigt isolerende oppervlaktelagen en verbetert dramatisch hoe goed elektriciteit door het materiaal stroomt. Het eindresultaat is indrukwekkend en een beetje vervelend voor oudere technologieën. Het materiaal blijft ongeveer 83% transparant, maar blokkeert meer dan 35 dB aan elektromagnetische interferentie in het bereik van 2,2-6 GHz. In eenvoudige termen, licht gaat gemakkelijk door, maar storende draadloze ruis niet. Normaal gesproken krijg je slechts één van die voordelen, niet beide. Waarom dit belangrijk is: Dit proces omzeilt dure schone kamers en complexe fabricagestappen en werkt op grote vellen tot 40 × 80 cm. Dat maakt het realistisch voor productie, niet alleen voor labdemonstraties. Het zou kunnen leiden tot betere flexibele elektronica, slimme ramen, draagbare apparaten en transparante EMI-afscherming.