Om eerlijk te zijn tegenover mensen zoals Richard Gere, is de realisatie dat je voorouders daadwerkelijk iets radicaal anders en superieur hebben gebouwd een beetje verontrustend. Het brengt verplichtingen met zich mee. Je bent God en je voorouders dank verschuldigd voor het voorrecht om in een betere orde geboren te worden. Je moet omgaan met het gewicht van enorme zegeningen. En je bent je eigen nakomelingen een deel van die zegen verschuldigd. Je moet het beschaving- en culturele geschenk dat je is gegeven, in stand houden. Het is zoveel gemakkelijker om jezelf deze mooie leugentjes over eenheid en samenwerken en "diepe vriendelijkheid" te vertellen. Afnemen voelt vaak troostender voor dit soort mensen.