Hoe kun je op het X-platform populair worden zonder een enkele fan? Musk wil dit werkelijkheid maken. Hij is bezig met Grok AI, om de hele algoritmeregels van het X-platform te herschrijven. Wat waren de spelregels in het verleden? Hoe meer fans, hoe meer verkeer. Een nieuwkomer, die de beste inhoud plaatst, is als een klein steentje dat in de oceaan wordt gegooid, niemand ziet het. Maar Musk's doel is om deze vicieuze cirkel te doorbreken. Hij zegt dat er maar één criterium is om het nieuwe algoritme te testen: Heb je ooit inhoud gezien van accounts die je nog nooit eerder hebt gezien, die je versteld deden staan? Als dat zo is, dan is het algoritme geslaagd. Of je nu een nieuwe gebruiker bent of een kleine onbekende. Zolang je inhoud zelf uitzonderlijk genoeg is, zal Grok AI het eruit halen en aan duizenden mensen tonen. Dit is het populisme van het algoritme. Dit systeem wordt naar verwachting in december gelanceerd. Tegen die tijd zal het X-platform echt niet meer gaan om wie je kent, maar om wat je hebt gecreëerd.

De telefoon gaat plotseling af met een alarm. "Aardbeving! Aardbeving!" Wat betekent deze stem in Japan? Het betekent dat je, in plaats van verwoestende trillingen, een paar seconden gouden tijd hebt. Een Japanse game-streamer is aan het livestreamen wanneer het alarm plotseling afgaat. De kijkers over de hele wereld zien dit ongelooflijke moment met eigen ogen. Ze zeggen: "Dit is angstaanjagend precies!" Hoe doet Japan dit? Er zijn twee soorten golven bij een aardbeving: een snelle, maar minder destructieve, genaamd P-golf. De andere is langzaam, maar zeer destructief, genaamd S-golf. Het systeem van Japan is gericht op tijdwinst. Wanneer de P-golf aankomt, gaan de sensoren die door het hele land verspreid zijn onmiddellijk het alarm af. Voordat de S-golf alles verwoest, worden alle mensen gewaarschuwd. Deze paar seconden zijn genoeg om onder een tafel te schuilen, genoeg om uit de lift te rennen. Dit is geen voorspelling, dit is een race tegen de ramp.

In 2008 definieerde een kraftpapieren envelop een tijdperk. Steve Jobs trok de MacBook Air uit de envelop. De dunste laptop ter wereld. De verbazing van dat moment weerklinkt tot op de dag van vandaag. Dit was niet alleen een productlancering. Dit was de ultieme demonstratie van de Amerikaanse innovatiespirit, een perfecte combinatie van extreem industrieel ontwerp en gebruikerservaring. In die tijd was Amerika nog steeds de onbetwiste wereldwijde innovatielamp. Terugkijkend lijkt dat moment ook een keerpunt te zijn geweest. Daarna leken technologiegiganten meer geïnteresseerd in modelinnovatie, algoritme-optimalisatie en financiële spelletjes. Hoeveel van die pure drang om een "extreem cool" product te creëren is er nog over? Interessanter is dat deze extreme productiviteit later door het Oosten is overgenomen. Ze hebben alleen de vorm geleerd, maar niet de ziel. Het succes van Apple is geworteld in een bodem die vrije gedachten toestaat en disruptieve innovatie aanmoedigt. Dit kan niet worden gekopieerd door alleen maar te imiteren en de toeleveringsketen op te bouwen. De schok van toen kwam voort uit pure productkracht. En vandaag de dag zijn veel zogenaamde "innovaties" afhankelijk van informatiebubbels en gebruikersdata. Is dit vooruitgang of verdwaald?