Bir havaalanında oturmak. Artık kimsenin hiçbir şey yapmayı bilmediğini fark ettim. Herkes telefonu, dizüstü bilgisayarı, kulaklığı, kitabı ile meşgul. Ne zaman sadece oturma yeteneğimizi kaybettik? Karşımda bir çocuk var. Belki 6 yaşındaydım. Sadece pencereden uçaklara bakıyordu. Ve huzursuz değil. Yetişkinler artık bunu yapamaz. Her saniye uyarıcıya ihtiyacımız var. Nasıl hareketsiz kalacağımızı unuttuk.