Çocuğumu yeni Avatar filmini IMAX 3D olarak izlemeye götürdüm. Çok etkileyici görsel teknoloji. Ama beni en çok etkileyen şey, abartılı 'toprak annesi' paganizmdi. Biliyorum, *sadece bir film* ama içinde dini bir yoğunluk vardı: hikaye, kusursuz tasarlanmış mavi bir kişiye dayanıyor; bu kişi toprak tanrıçasına bağlanıp doğrudan ona çağrıda bulunabiliyor. (Ve tabii ki kötü adamlar da kötü adamlardır, çünkü toprak tanrıçasından uzaklaşmışlar.) Bu ince bir alt metin değildi - dini olarak gözlemci ya da özellikle dini bir uyum içinde değilim ve böyle şeyleri aramıyorum. Hristiyanlık azaldıkça ve tanıdık biçimlere aktarılan dini enerjinin her türlü tuhaf çıkış ve tezahür bulması için bunun daha fazlasının içeri sızmasını beklemek mantıklı, sanırım.