Piers Morgan Uncensored'da Novak Djokovic'in sessiz, derin bir anı sizi durduruyor. Piers, neredeyse hiçbir sporcunun karşılaşmak istemediği soruyu sordu: "Bir gün emekli olduğunda... Hatırlanmak ister misin?" Djokovic durdu, bir an başka yere baktı, sonra sakin bir şekilde katıldığı ilk cenaze töreninin hikayesini anlattı: "tenis babası", bir aydan biraz fazla bir süre önce vefat etti. Kupalar ve unvanlar hakkında konuşmalar bekliyordu. Bunun yerine, herkes sadece insandan bahsetti — kalplere nasıl dokunduğu, hayatları nasıl değiştirdiği, insanlara nasıl görüldüğünü hissettirdiği gibi. O anda Djokovic gerçekten kalıcı olanı fark etti. Cevabı ölçülü, düşünceli ve kristal netliğindeydi: "24 Slam, rekorlar, hayatım boyunca mücadele ettiğim her şeyle inanılmaz derecede gurur duyuyorum. Ama gittiğimde, mezar taşında kupaların olmasını istemiyorum. Şöyle demesini istiyorum: Burada Novak Djokovic yatıyor İnsanların kalplerine dokunan adam." Piers'a hafifçe gülümsedi ve ekledi: "Bunu kelimelere dökmeme yardım ettin." Drama yok. Gözyaşı yok. Onlarca yıl büyüklüğün peşinden koşan bir adamdan gelen saf, güçlü bir netlik... ve aniden gerçekten en önemli olanı gördü. Drama yok. Gözyaşı yok. Onlarca yıl büyüklüğün peşinden koşan bir adamdan gelen saf, güçlü bir netlik... ve aniden gerçekten en önemli olanı gördü. 3:37'deki klipi izleyin. Yüzeyde sakin, altında ise sismik bir hava. O zaman kendine Novak'ın az önce çok güzel cevapladığı aynı soruyu sor: Zamanın geldiğinde... SEN nasıl hatırlanmak istiyorsun?