Tim'in burada vurguladığı tüm noktalara katılıyorum, ancak aynı zamanda göreceli fiyat değişimlerinin ve çarpık teknolojik ilerlemenin herkesi biraz çılgına çevirdiğini düşünüyorum çünkü 1995'ten bu yana artan refahın büyük bir kısmı daha fazla dijital eğlence biçimini alıyor.

30 yıl önce internet ve dünyayı daha iyi hale getirecek bir "bilgi otoyolu" potansiyeli hakkında muazzam, tamamen samimi bir iyimserlik vardı ve bunun büyük ölçüde sadece süper şarjlı televizyon izleme olduğu ortaya çıktı.

Bugün on yaşındaki iki çocuğu Predator: Badlands'i izlemeye götürerek Amerika'nın gazilerini kutladım ve bugünlerde çocukların içine düştüğü YouTube karmaşasına kıyasla çok yüksek bir kültürel deneyim gibi geldi.