Aniden meteliksiz kaldın. Kahvenizi yapıyorsunuz, çizelgeleri kontrol ediyorsunuz ve her şey %90 oranında düşüyor. Yemek yemek, telefonunuzda gezinmek ve bayılmak dışında hiçbir şey yapamayacak kadar depresyondasınız. Sonra uyanırsın ve her şeyi yeniden yaparsın. Ve Cuma geldiğinde dışarı çıkmak istiyorsun ama paran yok. Sonra birdenbire aklınıza geliyor. Nasıl bu kadar çabuk iflas ettin? Kendini meteliksiz bile hissetmiyorsun. Hala kriptodan biraz para kazanan ve her şeyi çözeceğini düşünen o çocuk gibi hissediyorsunuz. Ama bir şekilde, tüm paranızı kumarda harcadınız. Ve geçmişi özlemeye başlarsınız. Paraya sahip olma, yiyecek ve deneyimlere makul olmayan meblağlar harcama hissi. Ama sonra bir gün bunu da özleyeceğinizi fark ediyorsunuz. Çünkü her zaman daha fazla borca girebilirsiniz. Her zaman daha fazla para kaybedebilirsiniz. Bu yüzden belki de işin püf noktası biraz yavaşlamak ve her şey daha da kötüye gitmeden bu bölümü gerçekten yaşamaktır. Mesele şu ki, şu anda ne kadar meteliksiz olursanız olun, bu günleri özleyeceksiniz. Çünkü bundan bir yıl sonra daha da kötü görünecek